Królestwo Thangaldaros

Teren w którym znajduje się Thangaldaros jest całkiem górzysty, jednak można znaleźć tutaj również tereny płaskie, głównie są to doliny. Kawałek dalej od zamku zaczynają się tereny zupełnie płaskie, widoczna jest wyraźna granica pomiędzy terenem górzystym, a płaskim, jedyny sposób aby dostać się na teren górzysty jest przejście jaskiń, tak więc wejść do krainy jest niewiele. 90% terenu pokrywają suche lasy, 5% tereny na których znajduje się sam szary lub czarny piasek z wyschniętymi gdzieniegdzie krzakami. Góry są łyse i całkiem sporych rozmiarów. Terenów wodnych jest niewiele, a jeśli są to w większości są to bagna.

Teoretycznie historia zaczyna się w tym samym momencie co historia Nevadur ale tak naprawdę zacząć należy w zupełnie innym momencie gdyż przecież to nie są elfy jasne tylko elfy mroczne. Po pewnym czasie pewna część elfów przestała dogadywać się z resztą, z początku myśleli iż wszystko się jakoś ułoży, jednak tak naprawdę było coraz gorzej. Aż pewnego razu dwójka arystokratów zebrała wszystkich którzy sprzeciwiali się władcy i postanowili, że założą nowe państwo. Wszystko było normalne, ale pozornie gdyż ci arystokraci różnili się od pobratymców, posiadali szarą skórę, a ich włosy miały kolor biały, lub srebrzysty. Odprowadzili pozostałe elfy do nowej krainy, a aby do niej dotrzeć trzeba było pokonać całe systemy podgórskich jaskiń. Spędzili tam wiele miesięcy, nim wyszli na powierzchnię. Zaraz po wyjściu okazało się, że wszyscy nagle mają szary kolor skóry, nie wiedzieli dlaczego, ale nie mógł im nikt tego powiedzieć gdyż arystokraci zginęli w jaskiniach. Jakby było mało dziwactw to jeszcze dodatkowo od razu stał gotowy zamek wraz z miastem, były one puste. Najwyraźniej oboje planowali to od dawna. Szybko wybrano nowych władców, padło na dwójkę o imionach Eregalad i Alinor, zajęli się oni podziałem administracji oraz utworzeniem wojska, następnie wraz z administracją stworzyli strukturę państwa. Pierwsze lata istnienia tego kraju nie prowadzili żadnych wojen, aż kolejni władca Erianthim wypowiedział wojnę Elfom jasnym, szybko poległ w bitwie, ale zdążył zostawić po sobie trójkę dzieci . Bliźniaków Laineę i Aerodira oraz rok młodszego od nich bękarta który był efektem stosunku z jedną z generałów jego armii Nirathe, bękartowi nadano imię Endill. Przez to, że król dokonał czegoś tak haniebnego jak spłodzenie bękarta żadne z bliźniąt nie mogło przejąć po nim władzy, dlatego też mroczne elfy zawarły zawieszenie broni z jasnymi, rada starsza wybrała nowych władców, Alarine i Fardilan. Kilka lat później przyszła na świat Niliana, oczywiście nie mogła być władcą gdyż była kobietą, ale zaaranżowano jej ślub z przyszywanym kuzynem Aerodirem, ale ona pokochała bękarta. Chciała z nim być tak bardzo, że na próbnym weselu otruła swoich rodziców i zamiast ślubu z kuzynem doszło do ślubu z Endillem który o dziwo nie bał się ani siostry ani brata, a dokładniej mówiąc tego, że zagrożą jego tronowi więc ich nie wygnał. Pierwszym co zrobił bękart było zawiązanie sojuszu z Aerdwanem czego następstwem było wypowiedzenie wojny Nevadur aby wesprzeć nowych sojuszników. Zmarli oni śmiercią naturalną po kilku latach, a władzę po nich miał przejąć nowy mąż ich córki Lutrei. W końcu go znalazła, ożeniła się z elfem Allendanem, który również miał szarą skórę ale mimo to był po stronie elfów. Efektem tego małżeństwa było całkowite i definitywne zakończenie wojny z elfami jasnymi, przynajmniej na jakiś czas gdyż mieszkańcy obu krain mają do siebie bardzo negatywne stosunki. 

Mury zamku zbudowane są z czarnego kamienia którego w tej krainie jest całkiem sporo. Zamek nie wygląda jakoś przerażająco ale wywołuje lekki niepokój albo nawet delikatny strach. Nie wygląda również bogato, jest raczej zwyczajny, no przynajmniej z zewnątrz.

Miasto ma kolor czarny, wszystkie budynki zbudowane są z czarnych skał, równie czarnych gór z ich krainy, tylko dla tego iż jest to jedyny materiał nadający się na materiał budowlany w całej krainie.

Prawa Panowania na ogół są przekazywane z pokolenia na pokolenie jako pierwsze, ale zastępcy z rangi arcyksiężnych, doradców/zastępców Przywódców Królewskich oraz ze społeczeństwa szlacheckiego posiadają prawo do bycia nowym przywódcą i przywódczynią. Przywódcy mają prawo wybrać osobę jeśli ich potomek nie jest przygotowany psychicznie na bycie władcą.