Cierniste Pola

Cesarzowa szła drogą w cierniste pola, normalnie tyle fajnych wspomnień miała widząc je przecież tutaj wychowała się, ale spotkała pierwszy raz Ross tego wilka z wybrzeża lasu Mirdas. Wszystko dziwnie to składa się, ale czemu do niej? W jakiej misji? Opiekun czy bezpański, a kurde nie będę myśleć o tym bezczynnie, to durne. Zaczynała rozglądac się gdzie, jest jej niewolnik.
- Dorei ? - Z lekkim głosem niepokoju odezwała się czując dziwny powiew wiatru, strach to nie jest, tylko czasami posiada dziwną fobię że skądś tam wyskoczy, słyszy dziwne dżwięki jakby wołały "pomocy nie zabijajcie mnie", dziwny las strachu, no tak niedaleko jest granica przecież z terenami Nevaduru które już nie istnieje, od dobrych 150 lat.

Wyskoczyłem zza krzaka jak jakiś dzikus.
- Tak Pani? - odparłem pojawiając się przed nią. - Teren czysty. Hasałem z Twoimi wilkami. Są strasznie sympatyczne ! - zachichotałem.

- Co mnie straszysz chcesz, żebym zeszła na zawał totalnie chcesz mnie do grodu wpędzić - Odpowiedziała niespokojnie w jego stronę, ale nie będzie zła przecież to jego radość namalowany jego uśmiechu jest przecudny. Dziewczyna usiadła na kamieniu, wtedy Ross dziwnym momencie z zaskoczenia skoczyła na łapach tuląc się do niej.
- Hehe, spokojnie już już ! - Odpowiedziała, czuła jak Velidiana ruszyła od tyłu w jej stronę, żeby uratować, nie zrobiła sobie krzywdy, kolejna opiekunka Ili, zawsze ją to cieszyło widząc te kochane wilki, czując pewnie, nigdy tak naprawdę nie czuła i nie chce żeby ten czas mijał bezczynnie oraz trwał do końca jej dni. Zawsze marzyła o smoku.
- Co sądzisz o wierzchowcach smokach? - Odpowiedziała do swojego niewolnika.

Usiadłem przed nią i schyliłem głowę.
- Przepraszam Pani - odparłem cicho i zamrugałem. Nie wiedziałem o czym do mnie mówi więc się nie odzywałem więcej na ten temat. Nagle wpadło mi coś do głowy.
- Chciałaby Pani obejrzeć chmury? -zapytałem.

- Chmury? Możemy czemu by nie - odpowiedziała spokojnie. Delikatnie zastanawiała się czy przypadkiem niech mówi do niej po imieniu, jako jedyny by mógł tak mówić z jej pozwoleniem.
- No dobra, mów do mnie Ilivarra - Odpowiedziała z uśmiechem, no cóż może kodeks zakazywał, ale przecież jestem cesarzową to oznacza że mogę zmienić i dopisać wazne dopiski. Odetchnęła, spokojnie czując fajny powiew wiatru. Wilki zeszły z Pani swojej czuwając nad nią nadal żeby nic nie, wyskoczyło z krzaków.

Klasnąłem w dłonie.
-Nie wypada mi Pani, mówić do Ciebie po imieniu - mruknąłem, ale zaraz zmieniłem temat.
- Super ! A więc lećmy ! - odparłem radośnie. Choć byłem jeszcze dzieckiem byłem dosyć silny no a tak w ogóle to skrzydła zrobią przecież całą robotę jeśli chodzi o ciężar. A więc.. wskoczyłem między nogi Cesarzowej chwytając ją za nogi, czy chciała czy nie odruchowo musiała złapać się mojej szyi i w tym momencie, nieco poniżej grzbietu wyrosły dwa wielkie skrzydła które oplotły też plecy chłopaka. Zamachałem mocno - choć nie umiejętnie- i wyleciałem w powietrze. Dobra. Powiedzmy sobie szczerze - dawno nie latałem, a więc wychodziło mi to trochę krzywo i koślawo. Czasem przyśpieszałem albo zwalniałem. Mimo wszystko starałem się dolecieć do chmur, a gdy nabrałem odpowiedniej wysokości skupiłem się na równanie lotu.

Cesarzowa zaskoczona widząc tak naprawdę dziwną aurę, młodzieńca że jak poczuła lekki powiew wiatru we włosach, to normalnie nie wiedziała co powiedzieć, w dodatku delikatnie objęła go ramionami swoimi o jego szyję. Dzieczyna zarumieniła się na twarzy, ukrywając pod grzywką twarz bo tak blisko była że czuła się dziwnie trochę nieswojo, ale wtedy wyciągnęła swoją rękę z uśmiechem na twarzy.
- yay, ale fajnie normalnie sięgam chmur - Odpowiedziała z radością, tutaj może zobaczyć pierwszy raz prawdziwy uśmiech uroczy i z radości bo to niepowtarzalna chwila jej życia.

Trzymałem ją na swoich skrzydłach które były rozległe - dlatego nie mogłem w nich chodzić 'na co dzień' - nie czułem jej ciężaru ale spoglądałem co jakiś czas na Ill. Gdy się zarumieniła ja również poczerwieniałem. Przez moment bałem się że zrobiłem coś nie tak, ale szybko przegoniłem tę myśl. Przymknąłem oczy po czym dotknąłem rękoma jej nóg, przełknąłem ślinę po czym gdy mnie obejmowała tak odwróciłem głowę i lekko pocałowałem ją w policzek. Tak po prostu. Żeby nie mogła zaprotestować zwinąłem skrzydło do 'wodowania' - polegało na tym że spadamy w dół i w odpowiednim momencie rozkładam skrzydła i wylatujemy w górę na ten sam poziom. Ot taka sztuczka. Trochę wstydziłem się tego co zrobiłem, bo byłem pewny że gdy wyląduję będę musiał się tłumaczyć, miałem nadzieję że Ill nie da mi za to kary. Bo kimże ja jestem? Tylko niewolnikiem.

Cesarzowa była zaskoczona trochę jego zachowaniem, poczuła pierwszy raz całusa w policzek. Chciała już krzyczeć, jednakże nie potrafiła na niego to.. dziwne uczucie. Niespokojne serce zaczęło jej bić, to dziwne i nieciekawe uczucie, pierwszy raz tak poczuła się. Wtedy jak wylądowali na ziemię, zobaczyła jak poleciał znowu do góry, czyżby bał się wodować i że dostanie kary, nie no przecież to nie jego wina. ani jej stało się.
- Emm. nie wiem co powiedzieć - Odpowiedziała patrząc na niego, zaczerwieniła się na twarzy gdyż nie potrafiła tego ukrywać przed nim. Ili próbowała być poważna, przegonić te uczucia, ale chyba zrobiły się odporne w tym momencie.

Wylądowaliśmy w końcu. Skrzydła zniknęły a ja czulem się zakłopotany. Wiedziałem że to co zrobiłem było... nie na miejscu.
- Słuchaj Illivaro, ja ... przepraszam,zdaję sobie sprawę że moje zachowanie nie było właściwe - zacząłem się powoli i niepewnie tłumaczyć.

Dziewczyna była z lekko zakłopotana nie wiedziała tak naprawdę co robić. Serce mocno biło, jednakże odetchnęła i zbliżyła się do niego i odwzajemniła całusa w policzek. Możliwe że przez jego tłumaczenie się, będzie lekkim zatkaniem ust i przepraszania co on niby uczynił.
- Nic się nie stało, nie tłumacz się - Odpowiedziała delikatnie do niego, zwyższy że naprawdę polubiła go.
- Jesteś jedynym co ja widzę że polubiłam Ciebie, dlatego nie przepraszaj za coś, co złego nie zrobiłeś - Odpowiedziała spokojnym głosem. Dziewczyna wiedziała że to wbrew kodeksom, musi dać przykład innym mrocznym ale czy czasami nie przesadzają z tym naprawdę, czasem trzeba rozerwać się.

Wygiąłem ciało nienaturalnie w łuk ale gdy odwzajemniła pocałunek rozluźniłem się. Nie odezwałem się, stałem w milczeniu. Podszedłem jeszcze bliżej do Cesarzowej i choć wiedziałem, że nie powinienem tego robić "normalnie pewnie by mi ścięli za to łeb" to nie mogłem się powstrzymać przed tym. Objąłem ją w pasie "tak jak niegdyś mój ojciec matkę" po czym najzwyczajniej w świecie pocałowałem ją w usta (!). Nie odzywałem się jednak nic, jedynie uśmiechnąłem się po raz pierwszy tak szczerze i szeroko.
- Wiesz, uwielbiam Cię. Dałaś mi wszystko. Dałaś mi nowe życie, nadzieję i wiele więcej choć pewnie.. nie zdajesz sobie z tego sprawy.- szepnąłem cicho po czym dłonią sięgnąłem do jej szyi i jej włosów muskając palcami.

Dziewczyna odetchnęła jednakże zauważyła podstawę widząc młodzieńca co teraz wyprawia. Rumieńce nie schodziły nadal u niej. Niepokój totalny niepokój. Niespokojnie spojrzała na, wtedy zauważyła że jeszcze bardziej zbliżył w niebezpieczną odległość jak spoglądał na jej jasne zielone oczy, tak jakby było dość niespotykane, wyczuła jak ją delikatnie podderwał do siebie obejmując w pasie w dodatku jej pierwszy pocałunek ?! w życiu to niebywałe że zarumieniła się bardzo mocno czując że zaraz, chyba odpłynie czy nawet gorzej? To dziwne jednakże dość przyjemne uczucie. Po tym jego uśmiech jakby cieszył się że ona jest przy nim tutaj.
- Eeem, nie wiem nadal co powiedzieć, cieszę się że mogłam Ci podarować Tobie nowe życie, że nic ci nie jest bo nie lubię brutalności wobec mrocznych - Odpowiedziała do niego, czując jego dłoń po szyi, gdzie faktycznie to był słaby punkt jej.

- Wiesz co? Cieszę się że mogę być przy Tobie. Chciałbym Ci się odwdzięczyć. Nie pozwolę Cię skrzywdzić Pani...Chciałbym byś była równie szczęśliwa co ja- szepnąłem po czym palcami delikatnie musnąłem po jej szyi i włosach. Nie była wiele lat starsza ode mnie, ale i tak czułem do niej respekt, szacunek ale przede wszystkim uwielbienie, którego nie da się opisać.
- Chciałbym dać ci wszystko co tylko sobie zażyczysz.- odparłem dalej szeptem.

Dziewczyna chyba jednak śni na zjawie? A może to tylko taki sen który, cały czas trwa chwilami, a może to tylko zazwyczaj jednorazówka. Dobre to Cesarzowa romansuje z Niewolnikiem, właściwiec Ojciec nie był lepszy z innymi też mógł, ale był ostatecznie z mamą bo nie opuścił oraz przyznał się na papierze że to jego dzieci, jedynie co zrobił dobre przed śmiercią rzekomą, no tak bo ona uważa że on nie żyje, jednakże chciałaby mylić się co raz bardziej, i bardziej. No cóż szkoda że go nie pozna, bo bardzo chciałaby.
- Ja też cieszę się że jesteś, bo od czasu czułam trochę samotność - Odpowiedziała lekkim głosem, czy można rzecz czy był smutek? no może trochę, jednakże musi schować swe uczucia żeby nikt jej nie odkrył jaka jest wobec bliskich osób.
- Em czy ty coś segurujesz? - Spytała się w jego stronę, lekko marszcząc nosek i brwi zarówno. Lekko zaśmiała się patrząc mu w oczy.

Wyczułem że było coś nie tak ale..
- To już nie będziesz -zapewnił ją i stanął za nią masując jej szyję i kark
- Niczego Illivaro nie sugeruję, stwierdzam fakt, że dla Ciebie zrobię wszystko. Bez wyjątku - odparłem poważnie, jakby to było coś naprawdę wielkiego - bo i było.

Cesarzowa młodziutka normalnie nie wiedziała co powiedzieć, w dodatku żeby wybierać pomiędzy krainami, wybrała tak naprawdę Thangaldaros bo narodziła się właśnie tutaj i to jest jej miejsce. Zza czasu może odwiedzić też Arvandor ale tylko tyle z jej strony to będzie. Ila odpowiedziała z bez zawahania mówiąc słowa:
- Dziękuję Dorei - Odpowiedziała uśmiechając się w jego kierunku, nie wiem teraz jakie będą między nimi relacje, ale faktycznie więź tworzy się niebywała. Dziewczyna jednak czuje podtekst u niego, że chciałby znowu ją pocałować czy też przytulić? to dziwne że nie zrobi tego, przecież ona go zbije ani nic, w dodatku co poradzić ale jest niczego sobie jak na Ash'tari.
- Nawet byś poświęcił swoje życie za mnie? - Spytała pocichutku, jednakże ze smutkiem, bo nie chciałaby go tracić od tak.
- Em przepraszam to było głupie - Odpowiedziała lekko machając rękami.

Stanął przed nią i spojrzał swoimi różnokolorowymi oczami w jej zielonkawe oczęta. Ukląkł bez słowa po czym ucałował dłoń cesarzowej, schylił delikatnie głową.
-Nawet Illivaro. Jak mówię wszystko, znaczy wszystko. Wiesz, przez te wszystkie lata nauczyłem się dobierać słowa.- wyjaśniłem i wstałem. Miałem ochotę przytulić ją do siebie, ale zdawałem sobie sprawę, że dziś już wystarczająco przekroczyłem granice. Nie chciałem bez jej.. jakby to ująć, chęci? Znów jej przekraczać. Nie chciałem by czuła się niekomfortowo, sam również tak się chwilami nie czułem bo w końcu nadal byłem niewolnikiem a ona Cesarzową. Co prawda kiedy są sami nie wiele to znaczy. Ale jednak.

Cesarzowa widząc jego skrępowanie podeszła zbliżając w niebezpieczną odległość wtedy przytuliła się do niego czując jego ciepło.
- Cieszę się że nic Ci nie jest, ale obiecaj że nic głupiego nie zrobisz? dobrze? Obiecaj mi... - Odpowiedziała jakby też pytała w tym zdaniu, na temat obiecania, bo jeśli jego straci to będzie smutna bardzo czując lekki zawód że nie uratowała go, czyżby to takie dziwne uczucie przeszywa jej serce za młodu.

Posłałem jej ciepły uśmiech. Przytuliłem do siebie. Miałem umięśnione ciało. Cóż, jakby nie patrzeć trzeba mieć dużą wytrzymałość w lochu w którym codziennie odwiedza cię kat, albo "opiekun". Być może moja "deformacja" ( w końcu jestem wyższy i dojrzalsze ciało) to sprawiła.
W każdym razie oblizałem usta i wsunąłem swój nos w jej włosy. Jej zapach był taki... rewelacyjny.
-Obiecuję. Nie zrobię nic głupiego. Ale jeśli sytuacja będzie wymagała mojego poświęcenia dla Ciebie to jestem na to gotowy. Rozumiesz? -odparł i zapytal.

Cesarzowa jednakże poczuła jego bicie serca które biło jak szalone u niego. Zazwyczaj ten czas mijał jak mrugnięcie oka, jednakże tulała się do niego jakoś nie mogła przestać nie wiedziała czemu ale no cóż Ila przywiązała się zbyt szybko, odwrócić nie da rady, a może nie chce tego? Kto wie co może być w jej głowie.
- Dobrze, rozumiem - Odpowiedziała do niego, lekko schyliła głowę i pocałowała go w usta delikatnie z zaskoczenia, aż tak po prostu.

Sam nie wiedział co teraz powinien zrobić. Nagle złapał ją ot tak na ręce niczym mąż który musi przenieść pannę młodą przez próg po czym uśmiechnął się i pocałował namiętnie Ill. Czyżby zakochał się w niej? Na to wygląda. Nie myślał jednak teraz o konsekwencjach.

Cesarzowa dziwnie poczuła się przy nim, jakby była przywiązana do tej osoby, ale jak znała życie to braciszek lub pojawi się inny który niczym burza skradnie jej serce ma jedynie nadzieję że to nie będzie bolesne ale co poradzić to tylko życie brutalne które nie daje pieknego zakończenia, wśród edenu, a może coś innego? Dobra nie ważne, życie musi być piękne i radosne, ale dla innych brutalne i bolesne, ale mrocznym nie pozwoli nikomu skrzywdzić swych braci i sióstr.
- Obiecuję Ci że jeśli coś stanie Tobie, zawsze będę Cię chronić też - Odpowiedziała tuląc się do niego, jego oczy były wypełnione jak widać uczuciami w jej stronę, co się dzieje?

Sam tego nie pojmował. Ale poprostu oddał się chwili. I wcale mu to już nie przeszkadzało. Całował ją, lizał po szyi, jakkolwiek. Nadal trzymał ją w ramionach a gdy zrobiło się ciemno oblizał usta.
- Nie sądzisz że powinniśmy już wracać? -zapytał. Ręce bolały go, ale to bylo nic w porównaniu do wcześniejszego życia Doreia.

- Ale ciemno się zrobiło, nie wiedziałam że tak czas zleci szybko - Odpowiedziała do niego, wtedy wzięła swój kubraczek żeby otulić się zakładając na siebie. Wtedy Wilki zawyły no tak Velidiana i Ross bardzo widzę że polubiły się, a może bardzo? Ahh kto wie tak naprawdę co może się stać między nimi rzecz biorąc, to wilki posiadają również swoją miłość do siebie. Dziewczyna nawet pomyślała że Veli będzie w ciąży to już pisk, że szczeniaczki będą. Co za żywot.
- Chodźmy Dorei - Odpowiedziała zaczęła biec jak szalona, a wilki co? za nią normalnie to było piękne, wtedy wróciła się i złapała za rękę Dorei i ruszyli razem.

z.t z Dorei.