Kryształowy Zamek

Na samym szczycie gór wybudowany jest ogromny kryształowy zamek, wiecznie otoczony potężnymi śnieżycami, których ostry niczym miecz wiatr tnie ludzi po twarzach i innych niewystarczająco osłoniętych częściach ciała. Do zamku prowadzi długa droga z oblodzonego kryształu która wije się niczym wąż w ku wielkim wrotom wejściowym. Samo wejście na szczyt przy pomocy magii lub specjalnego sprzętu graniczy z cudem. Oczywiście, wielu śmiałków porwała również sama siła wiatru. Mówi się, że zamek ten zamieszkuje niegościnny i tajemniczy szlachecki ród zaliczany do nieznanej rasy władającej lodem...

Więc.. trzymałem Illi niczym sokół trzymający swoją zdobycz. Leciałem wysoko ponad chmurami ale nagle w twarz uderzył mnie mocny wiatr. Nie wiedziałem ile tak leciałem bo cała siła jaka mną napędzała była szeroko pojęta adrenalina. Jednakże, ona kończyła się zbyt szybko a ja słabłem z minuty na minutę. W końcu dostrzegłem góry a na nich.. jakiś obiekt. Złożyłem skrzydła do 'wodowania' i ze świstem niemal zatykającym uszy spadaliśmy w dół. W odpowiednim momencie rozłożyłem je i delikatnie wylądowałem. Postawiłem ostrożnie na ziemi. Sądzę że pozycja w jakiej leciała nie była tak miła jak ostatnio ale nie oszukujmy się- tylko za pomocą pędu powietrza mogłem ją wyrwać z łap tego gagatka. Odwróciłem się plecami do dziewczyny. Nie chciałem by patrzyła na mój zmarszczony pysk.
- Słuchaj. - odpowiedziałem i przełknąłem ślinę - nie znam się tak na życiu ale wiem jedno. Tak się brat nie zachowuje. Okłamałaś mnie? - zapytałem a w gardle czułem jakby mi jakaś kość stanęła.

Dziewczyna była totalnie w szoku nie wiedziała co naprawdę się dzieje, tym bardziej zachowanie swojego sługi ? Dorei przypadkiem naprawdę ją kocha? Ma jedynie mętlik w głowie totalny.
- Ja? Nie okłamałam Ciebie, tylko on mnie zaskoczył.. skąd miałam wiedzieć do czego się posunie ? - Odpowiedziała mu z lekkimi zapytaniami w jego stronę. Ili wtedy coś w sobie poczuła jakby to nie było normalne, to można rzecz że noc nów się pokazała, przemiana Ili przeszła w Avarielkę z pleców pokazały się czarne pióra jak u anioła normalnie widowiskowe jedynie oczy zmieniły na kolor srebrzystego księżyca.
- Wybacz nie chciałam ciebie zranić, tymbardziej pewnie teraz widzisz mnie w takim stanie - Odpowiedziała, wtedy skrzydła mocno otrzepały się nie wiedziała jakim cudem ta przemiana dookonała jedynie spojrzała w księżyc, a jedynie ona lewitowała w powietrzu.

- To Twój brat czy kochanek ? - zapytałem wprost trochę zdławionym głosem. I odwróciłem się by spojrzeć w jej twarz. I zobaczyłem przemianę. Posłałem jej uśmiech a moje różnokolorowe oczy zabłysły. Niebieski był bardziej jasny a czerwony delikatnie zbladł.
- Wiesz, że jesteś Piękna w tej formie Pani? - zachichotałem i usiadłem sobie przyglądając się dziewczynie.
- Słuchaj, czy on przypadkiem Ciebie nie wykorzystuje? Jak mówiłem, nie wiele się znam na życiu, ale sam kiedyś w celi miałem siostrę. Kiedyś zapytałem ją czy się pocałujemy to powiedziała, że brat z siostrą całują się tylko w policzek i przytulają po przyjacielsku. Długo jej jednak nie miałem bo ją wywieźli gdzieś. - dodałem wspominkę z dawnych dni. Może właśnie dlatego.. może dlatego właśnie się bałem o Illi? Bałem się że jest do czegoś zmuszana.
-Mam nadzieję- dodał - że nie jesteś do niczego zmuszana.- ostatnie słowo wypowiedziałem szeptem.

Cesarzowa była faktycznie zaskoczona jego reakcją, bo nie wiedziała że Dorei o nią się tak bardzo martwi ale musiał w taki sposób ją porwać? No cóż mógł faktycznie trochę delikatniej, ale może boi się jego brata.
- To mój najstarszy brat, tak naprawdę posiadam dwóch braci Cerall którego poznałeś, a Elion gdzieś się pałęta nawet nie wiem gdzie ale cóż znajdzie drogę - Odparła do niego z powagą w głosie. Spokojnie odetchnęła zaczęła mówić dalej.
- Cerall był od początku moich narodzin, jak ojciec nam zniknął twierdząc że został zabity ale co raz bardziej myślę że gdzieś ukrywa albo pojechał na inny kontynent jeśli w ogóle jest - Odpowiedziała z lekkim smutkiem.
- Brat był przy mnie cały czas, żeby nie zabrakło mi miłości, radości i spokoju, nie tak jak Elion który mi dokuczał wyzywając mnie od nie powiem jak bo szkoda słów - Odpowiedziała do niego z spokojem, ale zemści się na nim nie ma odwetu.
- Nie sadzę żeby mnie wykorzystywał bo bym była zła na niego o to, ale co ja widzę znam go o wiele lepiej niż Eliona, mogłabym brata młodszego o to posądzać bo po nim można wszystkiego spodziewać, ale nie sadzę żeby mój najstarszy brat - Odpowiedziała ze spokojem myśląc, wtedy wylądowała na ziemię, otrzepując swoje skrzydła i sukienkę.

- wiesz nie wszystko czasem widzimy.. Dla mnie po tylu latach cela w której byłem stała się normalna, nawet cieszyłem się że do niej wracam. Była chwilą odpoczynku i ostoją. Sądzę że to.. "przyzwyczajenie" - wyjaśniłem. Ostatnio chodzę po zamku, więcej się uczę życia. Czasem porównuję sytuacje z tym co przeżyłem i słowa.
- Czasem wydaje nam się że.. nie jesteśmy wykorzystywani, że tak jak jest tak musi być. Sądzę że wykorzystywanie nie jest zależne czy się jest na kogoś złym czy nie. Ja nie czułem złości do swoich oprawców. -dodałem i westchnąłem.

Ili podeszła bliżej do Dorei jednak widziała w oczach smutek i ukryty żal ale z drugiej strony ulgę że odzyskał wolność ale kto podarował tą wolność i tutaj jest? Zawsze ją to ciekawiło ale myśli sobie żeby lepiej nie wgłębiać się, może kiedyś uda mi rozkwiknąć tą zagadkę.
- Ja wiem że w Sheogh jest rynek niewolniczy w którym niestety sprzedają dzieci nawet osierocone czy porywane młode kobiety, a nawet męzczyzni myślę czy Ty przypadkiem stamtąd nie jesteś przez dremory można po nich wszystkiego spodziewać się - Odpowiedziała do niego ze spokojem i lekką powagą po głosie, skrzydła dziewczyny ułożyły się na plecach łaskocząc. Usiadła na kamieniu w kryształowym zamku.
- Wiem jak się czujesz, próbuję to wyobrazić co nawet przeszedłeś - Odparła z lekkim uczuciem w głosie, nie wie tak naprawdę co może czuć bo przecież brat jakby mógł darzyć uczuciem do własnej rodzonej siostry? Wszystko jest tak naprawdę możliwe, ile usłyszała kazirodczych związków i byli szczęśliwi ale ona nie potrafi tego wyobrazić z Cerall? może po prostu nie próbowała tego? A może nie wie w ogóle co to jest miłość? Czy ktoś ją nauczy tego czy nadal będzie tą niewiedząca ?

- Sheogh? Gdzie to? Gdzieś w krainie demonów? - zapytałem i spojrzałem w niebo zamyślony.
-Nie wiesz i na Twoje szczęście się nigdy nie dowiesz. - odparłem z cichym westchnięciem. - w każdym razie, uważaj na siebie. Wiesz, to że jest z Twojej rodziny nie oznacza że Cię nie wykorzysta. Pamiętaj, nikomu nie możesz ufać ! Rozumiesz? Nawet rodzina potrafi wbić nóż w plecy. Nawet ci "dobrzy" są źli. Ale czasem jest też i odwrotnie. Bo .. nie ma dobra i zła tak naprawdę. To zależy od perspektywy jednej ze stron. No bo widzisz - odparłem wskazując na jakiegoś ptaka lecącego z rybą - czy on jest zły bo zabił rybę? Nie, bo ten ptak się nią żywi. Musi coś jeść. Ale wiadomo - ta ryba chciałaby jeszcze pożyć. - wyjaśniłem
- sądzę że tak również jest z czymś co zwą ludzie "miłością". Myślę że to jest potrzeba..którą się zaspokaja. Wiesz potrzeba bycia przy kimś. Dla kogoś. - dodałem - Cieszę się, że nic ci nie zrobił Ili. A co jeśli by mnie nie było? Sądzisz że Twój brat byłby w stanie powstrzymać swoje chociażby cielesne żądze? - zapytałem bardziej retorycznie - śmiem wątpić. -szepnąłem z cichym westchnięciem.

- Sheogh jest to rasa Dremorów, oni są od teraz wrogami Vendicare - Odpowiedziała krótko i zaczynała się zastanawiać.
Dorei może faktycznie posiada swoje doświadczenie jednakże nie miała zbytnio pojęcia na temat życia. Brat Cerall na pewno by jej nie skrzywdził, bo gdyby już to zrobił to by zrobił. Odetchnęła patrząc w gwiazdy które powoli pokazywają się na nieboskłonie. Dziwnym trafem znowu dziwnie się czuje przy nim, jakby serce by waliło ? Czasami trzeba zastanowić czym jest prawdziwe uczucie.
- Moim zdaniem miłość nie jest sztuczną zachcianką, tylko prawdziwym uczuciem, jak przebywasz z osobą która Ci się podoba chcesz spędzić każde z nią chwile nie rozstawać potem czujesz smutek i obłęd w oczach nie wytrzymując napięcia oznacza to że te uczucie z zauroczenia przekształca się w miłość, tak jak z larva motyla, robi kokon żeby pewnego dnia pokazać że jest przepięknym motylem - Odpowiedziała stojąc i opierając się o mur tego zamku kryształowego.

- nie powiedziałem, że miłość to zachcianka. Tylko że jest to potrzeba. Jak każda inna. Musisz pić i jeść? Musisz. Tak samo i musisz kogoś kochać i nie masz wpływu na to - mruknąłem zmieszany po czy wstałem, dotknąłem jej ręki i złapałem delikatnie za przegub.
- Może wejdźmy do środka Cesarzowo? -zapytałem trochę uwodzącym głosem. Oblizałem usta po czym gdy skinęla głową odprowadziłem ją i w sumie sam wszedłem również ale przepuszczając ją przodem.

Cesarzowa widząc ten zamek była trochę zaskoczona że jeszcze on stoi, właściwie jak weszła to zainspirowało wnętrze te miejsce które ją przyciągnęło do środka.
- Przepiękne wnętrze jest - Odpowiedziała bez dwóch zdań. Zaskoczona była trochę reakcją, Dorei jakby coś szykował czy tylko odczuwała dziwne wrażenie?

Choć byłem zmęczony, wpadłem na genialny pomysł. Nigdy tu nie byłem aczkolwiek bardzo mi się tu podobało. Mimo iż ten zamek był z lodu, wcale nie był taki duży. Tu gdzie się znajdowaliśmy była olbrzymia sala tronowa, poprowadziłem więc Illi na Lodowy Tron żeby usiadła. Gdy to zrobiła, ukląkłem na jedno kolano i z płaszcza wyjąłem mały kryształowy pierścionek a na nim trochę koślawo wyskrobany napis " Te Amo Illivara - Dorei"
- To dla Ciebie - odparłem cicho i zamrugałem spoglądając na jej twarz.

Cesarzowa właściwie prowadzona do sali tronowej usiadła fakt zimne było trochę, no cóż wytrzyma dobrze że na tym było coś ciepłego na tym fotelu. Wtedy zauważyła jego jak klęczy na kolanach, zastanawiało ją to o co kaman. Pierścionek ?
- Pierścionek dla mnie ? - Odparła z niedowierzaniem, moment moment jak ma to niby zrozumieć?

Jakkolwiek chce.
- Tak dla Ciebie- odparłem i zarumieniłem się. Mialem nadzieję, że moja księżniczka nie zrozumie napisu. W końcu był w innym języku. Huh.
- Strasznie zależy mi na Tobie i...- musiałem przełknąć ślinę, ale nie dałem radę wydusić kolejnych słów jakie chciałem.

Dziewczyna wzięła pierścionek oczywiście w którym były wgrenerowany napis fakt nie znała tego opisu bo był to opis demoński. Ili usłyszała słowa przez nie się zarumieniła ale jak usłyszała niedokończone słowo to pociągnęła jego wypowiedz:
- i...? - Odpowiedziała pytając jego, widzi że wstydzi się ogromnie to powiedzieć.

Dobra, i co teraz? Normalnie to co w sumie chciał powiedzieć było wygrawerowane. Więc musiałem jakoś to obejść.
- i..sądzę że darzę Cię szczególnym uczuciem- wydukałem bo nie miałem śmiałości powiedzieć jej wprost że ją kocham. Boję się, że na "kiedyś" może być już za późno.

Cesarzowa teraz podejrzewa właśnie że chciał powiedzieć jej tak naprawdę słowo "kocham cię", dlatego to usłyszała przed chwilą co do głębszych uczuć.
- Nie wiem co powiedzieć, normalnie mnie zatkało teraz - Odpowiedziała dziewczyna widząc pierścionek jednakże założyła go na palec tylko zastanawiało co powiedzieć bratu no coś może wymyśli.

Normalnie, nacodzień zachowywałem się jak nieokrzesaniec- jak demon. Ale przy niej... nie potrafiłem wszystkiego mówić wprost. Wiadomo że jak się czasem mówi wszystko wprost bywa się 'chamskim' a ja nie potrafiłem właśnie z tego powodu. Odetchnąłem z ulgą kiedy wzięła pierścionek i nałożyła go na palec. Mienił się maleńkimi diamencikami wokół.
- dziękuję - odparłem i ucałowałem ją w rękę.

Cesarzowa była naprawdę zaskoczona widząc jego w takim stanie, nie wiedząc co i jak.. zastanawiało się czy teraz faktycznie może coś kombinować. Ili wstała jednakże potknęła się o kawałek sukni, na tyle dobrze że nie podarła tego materiału ale wpadła na Dorei leżąc na nim.
- Em, przepraszam nie chciałam - Odparła zaskoczona z lekka spanikowała próbując wstać ale ledwo jej to wychodziło.

Gdy się potknęła, przysunąłem się blizej łapiąc ją w umięśnione ręce.
- Wszystko w porządku? - zapytałem i uniosłem ją na rękach niczym królową, a później zniosłem po schodkach stawiając na dole.
- Zmęczona? Głodna?

Dziewczyna zarumieniona znowu czuła jakby faktycznie szybko ją złapał czyli jednak jest cała i zdrowa. Spokojnie odetchnęła. Spojrzała w jego oczy znowu zarumieniła się na twarzy, a grzywka opadła na czoło wprost na oczy żeby zakryć swój wzrok.
- Em nie nie, akurat głodna i zmęczona nie jestem - Odparła wiedząc teraz nie wiedziała jak się zachować, co teraz zrobi chyba faktycznie ma dziwne odczucia że coś ją gnębi ale pozytywnego wręcz nawet dziwnego. Nie potrafiła rumieńców schować dlatego spojrzała się na niego w profilu bocznym.

- słuchaj, może.. odwiedzimy pobliskie ruiny? Jestem ciekaw gdzie są i czy są prawdziwe, może ty wiesz coś o tym? -zapytałem po czym postawiłem ją na równe nogi. Przytuliłem ją do siebie.

- Właściwie możemy zobaczyć je, są niedaleko - Odpowiedziała spokojnym głosem, wiedząc że lubiła takie ruiny jednak przypomniała sobie że te pradawne ruiny mogły należeć do pierwszej cywilizacji Elfów? Wszystko jest możliwe, a warto dowiedzieć się o tym.
- No to chodźmy - Odpowiedziała i poszli stąd.

z.t z Dorei