Venrael

Miano: Venrael Płeć: mężczyzna Wiek: nieznany Grupa:  Mistyczni Rasa:   Deva Astralny Klasa:  nekromanta Ranga: Książę Ishn-Abdad Ranga dodatkowa: Mistyczny Śniący Hierarchia: wędrowiec Pochodzenie: Ishn-Abdad Przydomek: Mesjasz z Ishn-Abdad Orientacja: jeszcze się nie przekonał Rodzina: Matka: bogini AnkhatOjciec: archanioł Ythrill

Wygląd

Wygląd: Stworzenie, w którym splatają się pierwiastki dwóch potężnych istot - jednej bezgranicznie oddanej służbie prawości, drugiej zaś, przytłaczającej śmiertelników swą nieograniczoną potęgą - przywodzi na myśl stworzenie, które już na pierwszy rzut oka wzbudzać będzie tyle respektu, co trwogi. Patrząc na Venraela niejeden miłośnik karczemnego bajania odczułby niemały zawód, widząc niedawno ukształtowanego przez dojrzewanie anioła o nietęgiej posturze i ciałem ze skórą gładką, niezszarganą bliznami, iście anielską. Niebywale delikatne rysy twarzy dają temu młodemu mężczyźnie nieco kobiecej urody, która rzadko ujmuje mu kawalerskiego wdzięku. Włosy o barwie kruczych piór zaburzają tę damską harmonię i odwracają wzrok od regularnych rysów twarzy młodzieńca i jego niemalże białej cery. To, co jeszcze bardziej przykuwa uwagę, to oczy. Są niebieskie, ale ciężko doprecyzować ich kolor. Kiedy okrzyknie się je mianem ciemnych, natychmiast rozbłyskują chłopięcym wigorem i żywotnością. Przesadnie jasne także nie są, ponieważ smutek (który często maluje się na jego obliczu) gasi je nieco, a gniew - przyćmiewa.
Jak już wspomniano, ciało Venraela nie odznacza się wybitnym umięśnieniem. Jest na tyle silny, aby unieść tarczę i miecz, a do tego móc nimi walczyć. Mimo to jego postura w żadnym wypadku nie przypomina wojowniczej. Smukły młodzieniec o bladym licu, czarnych włosach i przenikliwym spojrzeniu - ten obrazek przywodzi na myśl idylliczną wizję księcia ze snu niejednej damy. Do tego dłonie zakończone długimi palcami uczonego i delikatny uśmiech, który rzadko rozjaśnia fizys młodego anioła. Anioła... tak... skrzydła. Są, oba. Chyba jedyna pamiątka po ojcu. Dwie śnieżnobiałe, opieżone części ciała pyszniące się za plecami Venraela. Gdyby tylko ten chłopak był świadom swoich walorów...

Atrybuty

Siła: 5 (+3) = 8
Wytrzymałość: 10
Magia: 20 (+2) = 22
Zwinność: 10 (+3) = 13

Umiejętności

- Walka długim mieczem - Venrael nie jest mistrzem walki w zwarciu. Uczestniczył jednak w lekcjach fechtunku. Jego nauczycielami byli zazwyczaj wspaniali szermierze, jednak nawet im nie udało się zarazić młodziana miłością do ostrza. Sferotknięty potrafi się obronić, jeśli jest taka potrzeba, chociaż preferuje walkę za pomocą magii, do której dąży przy każdym konflikcie, który kończy się bójką.
- Czytanie, pisanie, rachowanie - już od narodzin swego syna, Ankhat postanowiła, iż wyśle go do świata śmiertelników. Postanowiła więc wykształcić go na tyle, aby w nowym środowisku nie uchodził za osobę niedouczoną.
- Kojarzenie aur - magia zawsze pozostawia ślady po swej obecności. Venrael jest niezwykle wyczulony na tę energię. Potrafi wyczuć większość, nawet skrzętnie ukrytych zaklęć. Ponadto jest w stanie sprecyzować rodzaj mocy zapieczętowanej w artefaktach. Widzi również, kto z jego otoczenia jest zdolny do rzucania zaklęć. Liczy się tu ich znajomość, jak również sam potencjał magiczny.
- Latanie - umiejętność wynikająca z posiadanych skrzydeł.

Zaklęcia/Moce

Penetracja jaźni II - mag przykłada palce do skroni swojej ofiary, dzięki czemu tworzy z nią specyficzny rodzaj więzi. Jego oczy zasłaniają się bielmem i tak długo, jak utrzymuje kontakt fizyczny z przedmiotem zaklęcia, może dowolnie czytać jego umysł. Ciało ofiary zaś pozostaje sztywne i niezdolne do obrony.
Widmowe ostrze II - koło maga materializuje się miecz z czystej energii magicznej. Pomimo swej mistycznej natury, zadaje on normalne obrażenia sieczne. Kierowany jest siłą woli czarującego.
Ożywienie nieumarłego II - nekromanta za pomocą własnej magii ożywia dowolnego trupa. Za pomocą tego zaklęcia można również wskrzesić nieumarłego za pomocą energii życiowej, jak również ulokować w truchle duszę.
Pułapka elektrostatyczna I - mag zamyka przeciwnika w magicznej klatce. Wróg nie może jej opuścić, a kiedy tylko spróbuje tego dokonać, zostanie porażony prądem.
Przeklęta więź I - czarujący wiąże się z ofiarą w sposób, dzięki któremu w pełni dzielą ze sobą obrażenia. W momencie, kiedy mag zostanie zraniony, osoba, na którą został rzucony czar otrzyma tę samą ranę. To samo tyczy się leczenia. Działa również w drugą stronę, tj. wtedy, gdy zaatakowany zostanie przedmiot zaklęcia.

- Mir nieumarłych - pasywna - aura Mesjasza Nieumarłych jest wyraźnie wyczuwalna przez wszystkie istoty, które miały kiedykolwiek czynny związek z nekromancją. Magowie widzą w nim syna Ankhat, z kolei nieumarli słudzy nekromantów nigdy go nie zaatakują, nawet wtedy, gdy dostaną taki rozkaz od swego twórcy. Wynika z rangi Książę Ishn-Abdad.
- Przechwycenie duszy - Venrael jest w stanie przechwycić siłę życiową z umierających organizmów żywych (humanoidy, zwierzęta, rośliny etc.) aby następnie przechować ją w odpowiednim pojemniku.
- Projekcja oniryczna - wynikająca z rangi Mistyczny Śniący.

Magiczne przedmioty

- Wisior Pajęczej Bogini - amulet roztacza wokół Venraela aurę, która sprawia, że nieumarli nie traktują go jako swego wroga. Wiedzą, iż pochodzi bezpośrednio od Ankhat i zdają sobie sprawę, iż jest on osobistością poważaną w Ishn-Abdad.
- Oko Dusz - srebrny pierścień z błękitnym kamieniem, który w rzeczywistości jest minerałem o magicznych właściwościach. Można w nim "przechowywać" wyssane dusze do momentu, kiedy okażą się potrzebne.

Profesje

Nekromancja - znajomość tajników życia pośmiertnego, niezbędna do opanowania magii śmierci.
Znajomość run - zdolność do biegłego odczytu i zapisu skryptów w alfabecie runicznym.
Wiedza o sferach - wiadomości na temat innych światów. Venrael jest w stanie dzięki temu wyczuć, czy dana istota, bądź rodzaj magii pochodzi z Venderii, czy należy do innego uniwersum

Wierzchowiec

nie posiada

Ekwipunek

- długi miecz
- nieco prowiantu
- kilka pergaminów w specjalnej tubie
- pióro i kałamarz z korkiem

Posiadłość

nie posiada takowej

Charakter

Życie w odizolowaniu od tego wymiaru sprawiło, że Venrael nie do końca odnajduje się w otaczającym go, zupełnie nowym świecie. Jako syn bogini magii i śmierci powinien być, w mniemaniu niektórych, wiecznie posępnym i smutnym, półmartwym czarownikiem dążącym jedynie do przemienienia całej populacji wszystkich kontynentów w bezmózgie stwory. W rzeczywistości jednak jest zbyt pochłonięty poznawaniem swego nowego otoczenia, aby obmyślać plan, jakim sposobem przejąć nad nim władzę.
Jaki jest w bezpośrednim kontakcie? Na pewno nie należy do osobowości przesadnie otwartych. Ma wyrobione zdanie na większość tematów, z którymi się styka, ale woli zatrzymać je dla siebie. Wielką enigmę stanowią też dlań emocje. Niekiedy problemem staje się dla sferotkniętego prawidłowe odczytanie uczuć, jakie targają drugą osobą. Własne trzyma misternie zapieczętowane na dnie serca. Po twarzy widać niewiele. Oczy zaś potrafią przeszyć nawet najbardziej nieustraszonego ducha. Może to ten ich lodowatobłękitny kolor...?

Historia

Wszystkim zdarzają się chwile zapomnienia. Isoty uchodzące w naszym świecie za boskie i półboskie wcale nie są wolne od zaspokajania swych żądz. Ythrill, poważany przez pozostałych niebian archanioł, nigdy nie zaznał kobiecego ciepła. Większość życia spędzał na ćwiczeniu rzemiosła wojennego. Odcinał się od otaczającej go, nieprzychylnej dlań rzeczywistości. Nie zdawał sobie sprawy z tego, iż od lat był obiektem zainteresowania pewnej pogańskiej bogini. Ankhat, patronka magii i śmierci - czczona przez wielu nekromantów - miała bowiem wielkie plany względem tego mężczyzny.
Mówi się, że śmiertelnicy są pionkami w rozgrywkach między mistycznymi stworzeniami obserwującymi poczynania słabszych od siebie ze swych podniebnych twierdz. Pajęcza Bogini zeszła na ten świat pod postacią niezwykle pięknej i urodziwej śmiertelniczki. Nikt nie wiedział o jej pochodzeniu. Uwiodła ona Ythrilla, który stale myślał, iż jest ona zwykłym człowiekiem. Z czasem zwykłe zauroczenie mężczyzny przerodziło się w gorętsze uczucie. Nie zdawał sobie sprawy z tego, iż jest ofiarą gry bezwzględnej bogini. Owocem jego bezgranicznego oddania stał się Venrael. Archanioł był świadkiem porodu swojej kochanki. Nie trwało to długo. Ponadto, dziewczyna nie była nawet trochę wyczerpana. Co prawda jej cielesna powłoka ucierpiało, jednak archanioł dopiero teraz zaczął wyczuwać dziwną aurę, jaką roztaczała wokół siebie. Na jego oczach, z niemowlęciem w ramionach, Ankhat otworzyła portal prowadzący wprost do Ishn-Abdad. Ythrill nie miał wiele czasu na reakcję. Nim się spostrzegł, piękna twarz jego ukochanej, z szyderczym uśmiechem wymalowanym na ustach, zniknęła w mroku innego świata. Monolit zamknął się, nim zdążył postąpić krok w jego stronę.
Archanioł został wyszydzony. Skompromitowany przez jedyną kobietę, którą kiedykolwiek pokochał, zniknął. Dokładnie tak, jakby rozpłynął się w powietrzu. Od tamtego momentu nikt go już więcej nie widział. Nikt nie wie co się z nim stało, tak samo jak nikt nie wie, czy Ythrill zdawał sobie sprawę z tego, iż matką jego dziecka stała się demoniczna bogini nekromanckiego kultu.
Tymczasem Venrael wychowywał się pod czujnym okiem Pajęczej Pani i jej wyznawców po drugiej stronie portalu. Ishn-Abdad było miejscem przesiąkniętym magią na wskroś. Księcia tego wymiaru od najmłodszych więc lat otaczali wielcy magowie.
Własną matkę widywał niezwykle rzadko. Wiedziała ona jednak o nim wszystko. Dokładnie tak, jakby lustrowała każde poczynanie syna pomimo faktu, iż wcale nie przebywała w jego najbliższym otoczeniu, tak jak jego piastunki i nauczyciele.
Venrael dorastał, nie zdając sobie sprawy z tego, iż jego obecność w jakimkolwiek świecie wcale nie jest przypadkowa. Wkrótce miał się o tym przekonać.
Ankhat wezwała go tego dnia do siebie. Nieczęsto to robiła, toteż młodzian zorientował się, że musi chodzić o coś ważnego.
Matka oświadczyła mu, iż jest już na tyle dorosły i doświadczony, że może wtajemniczyć go w swój plan, którego od urodzenia już był nieodłączną częścią. Venrael bowiem stał się pośrednikiem między światem śmiertelników a Pajęczą Boginią. Miał zejść na ziemię jako Książę Ishn-Abdad i odnaleźć wyznawców swej matki. Wtedy miała pokierować go dalej.